fic : THE DATH : เมื่อผมคือนักฆ่า

ว่างๆไม่มีอะไรทำก็เลยเอาเรื่องนี้มาให้อ่านกันคับ^^

ผมจะมาอัพเรื่อยๆนะคับ

เสียงนาฬิกาปลุกตอนเช้าดังขึ้น ณ เวลา 6.30
น. ผมเงื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกเพราะผมคิดว่ายังไงก็คงต้องหลับต่อ แหงแซะ
จะให้มันมาป่วนประสาทผมทำไมกัน
ผมลืม ตามาแว้บๆ แต่จู่ๆก็เห็นเหมือเงาคน วิ่งผ่านระเบียงหน้าต่างของผมไปอย่าง รวดเร็ว มันเร็วพอๆกับ เครื่องบินเลยมั้ง
แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก เพราะผมง่วงมากเลย ผมจึงคิดว่ามันเป็นแค่นกแล้วหลับต่อไป

'' *~ ไอ โนว ยู ว๊อน มี๊ ~ ~ ~ ว๊อน มี๊ อี๊ ๆ ๆ ๆ ~*"

เสียงเรียกเข้าจากโทรศพท์ของผมดังขึ้น ผมจึงตื่นขึ้นมาและพบว่า ไอ ฟีฟ่า เพื่อนผมโทรมาหานั่นเอง
ผมรับโทรศัพท์ แต่ผมยังไม่ทันจะพูดอะไร มันก้ สวนเข้ามาว่า
" เฮ้ยยยยยย ไอไนท์ เอ็งอยู่ไหน ห๊ะ เมื่อไหร่จะมาห๊ะรอเอ็งคนเดียวนะโว้ย อีก10นาทีไม่มา ตูไปละนะ "

" มา " ผมพูดขึ้นหลังากได้ยินประโยคนั้น

" อย่าบอกนะว่าแกลืม อ่ะห๊ะ ไอไนท์ " ฟีฟ่าพูดหลังจากได้ยินประโยคที่ออกจากปากของผม

" ก็นัดกันว่าจะไป สำรวจ ป่าแห่งความตายไง " ฟีฟ่าพูดต่อ ด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวกว่าผีซะอีก

" ห๊ะ เออๆ จะเสร็จแล้ว อีกไม่กี่นาทีก็ถึงละรอหน่อยนะ " ผมพูดออกไปทั้งๆที่ยังนอนอยู่

ผมรีบลุกจากที่นอนและวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ในขณะที่ผมกำลังแปรงฟันอยู่น้ากระจก ผมก็เห็นเงาคนแว้บๆไปข้างหลัง
อะไรน้าทำไมถึงคุ้นๆจังความรู้สึกนี้

คงเป็นฝันหล่ะมั้งผมคิดและก้ทำธุระจนเสร็จ ผมวิ่งออกมาจากห้อง ในชีวิตไม่เคยรีบเท่านี้เลยเห๊ะ
ผมวิ่งมาจนถึง วินมอร์เตอร์ไซต์ หน้าปากซอย " พี่ครับไปตึก รวมมิตรลงทัณฑ์ ครับ " ผมพูดด้วยท่าทีที่เหนื่อยมาก
หลังจากที่ผมนั่งรถ มาได้ซักพักก็พบว่า แม่เจ้ารถมันติดมากๆเลยอ่ะ จะไปทันไม๊เนี่ยย
แต่มันเหลือระยะทางอีกแค่ประมาณ 1 กิโลเมตรเอง เราวิ่งไปน่าจะเร้วกว่านะ
ผมคิด พร้อมกับบอกพี่มอ'ไซ

" พี่ครับจอดเนี่ยแหละครับ " และผมก็ควักแบงค์ 50 ให้พี่เค้าไปใบนึง บอกว่าไม่ต้องทอนครับ

ผมจำทางลัดที่จะไปมหาลัยของผมได้ มันเป็นซอยเล็กๆที่ไม่มีคนเดินผ่านมากนักและผมก้วิ่งมาถึงทางลัด
แล้วผมก็วิ่งไปอย่างสุดชีวิตและทันใดนั้นเองที่ผม เห็นเงาแว้บๆ นั่นอีกครั้ง แต่คราวนี้มันผ่านหน้าผมไปเลยเนียสิ
จึงทำให้ผมต้องหยุดวิ่ง ผมเงยหน้าขึ้นไปรอบๆแต่ก็ไม่เจออะไร
ผมจึงวิ่งต่อไป แต่ผมดันวิ่งสะดุดไปโดนถังน้ำมันเข้า จนมันล้มมาทับผม ทำให้ลุกไม่ขึ้น
มันมืดไปหมดเลยเพราะถังน้ำมันปิดตัวผมจนมิด ทันใดนั้น ผมก็ได้ยินเสียง

" ทรมานใช่ไม๊หล่ะ " " เจ็บปวดรึเปล่าหล่ะ "

" ใครอ้ะ " ผมพูดขึ้น

" ข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของท่าน อาทิตย์ ยังไงหล่ะ " เสียงนั้นพูดขึ้นอีกครั้ง

" อาทิตย์ไหน ผมไม่รูจัก (ว้อย) "

" ก็แหงหล่ะเราต้องรู้จักกันในอนาคตนี่หน่า "

" ท่านคงไม่รู้สิว่าอนาคตท่านหน่ะยิ่งใหญ่ขนาดไหน " เสียงที่ชื่ออาทิตย์นั้นพูดต่อ

" งั้นข้าจะพาท่านกลับไปเอง " เสียงของอาทิตย์ดังขึ้นและก้องอยู่ในหูของผมตลอดเวลา

ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่า ร่างกายมันเบาหวิว เหมือนลอยอยู่กลางอากาศ รอบตัวผมมันเป็นสีขาวโพลนไปหมด
ทุกอย่างมันบิดเบี้ยว แล้วจู่ๆผมก็มาโผล่ที่ ที่หนึ่ง
ดูไม่คุ้นตาเอาซะเลย ลักษณะการแต่งตัว บ้านเรือน อาคารตึก ดูต่างออกไป
มันดูเจริญมาก จนผมเองก็ งง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ทันใดนั้น ร่างของชายคนนึงก็ปรากฏ เขามี นามว่า " อาทิตย์ "

ตอนที่2ถ้าว่างเข้าบอร์ดคงจะไม่เกินอาทิตย์นี่มั้งคับ

Vp_mikizpp